De taxichauffeur lachte. ‘Goed bezig, meneer!’ Ik zwaaide met mijn zwerfvuilknijper en lachte terug. ‘Wacht’, zei hij, ‘hier onder mijn busje ligt ook nog wat!’ Hij hurkte en greep onder zijn wagen naar een zwart pakketje. ‘Aaaah, goor!’, brulde hij, ‘het is zacht en er zit nog wat in!’ Het zwarte pakketje verdween in mijn vuilniszak en met een grimas reinigde de chauffeur zijn handen met desinfectans.

Het was een van de vele ochtenden dat ik een ommetje deed. De coronacrisis had me te lang binnenshuis gehouden. Ik vond me lui geworden en was veel te weinig in beweging. De Ommetje-app van de Hersenstichting en de challenge die een Dorcas-collega had gestart, had me op het idee gebracht om op elke thuiswerkdag een ommetje van minstens 20 minuten te doen.

Tijdens die ommetjes echter stoorde ik me aan de rommel bij de vuilcontainers en het zwerfvuil overal in mijn buurt in Amsterdam-Zuidoost. Daarom meldde ik me aan als adoptant van twee van die containers en kreeg ik van de gemeente Amsterdam een fantastische schoonmaakset met onder meer handschoenen, vuilniszakken en een zwerfvuilknijper.

Zo combineerde ik het aangename met het nuttige. Elke dag een ommetje, elke dag binnen een halfuur een volle vuilniszak met zwerfvuil opgescharreld. Blikjes frisdrank, tasjes van de McDonald’s, plastic fritesbakjes, flesjes bier en eindeloos veel tissues en mondkapjes. Daarbij hield ik mijzelf strikt aan de regel ‘Niet op het gras’, want ik wil geen hondenpoep in mijn thuiskantoor, dus raap ik alleen wat ik vanaf het voetgangerspad kan grijpen.

En wat een effect!

• De ommetjes helpen me om met een fris hoofd de dag te beginnen. Geregeld kom ik thuis met ideeën. Dan ren ik naar het genoemde thuiskantoor en schrijf ik gauw op wat ik had bedacht – zodat het hoofd fris blijft.
• De buurt wordt schoner. Je kunt wel denken ‘Wat helpt het nu als ik een keer wat opruim?’, maar als je elke dag een vuilniszak met troep wegwerkt, geldt dat na 30 dagen er 30 vuilniszakken minder troep op straat liggen. Natuurlijk zal er geen einde komen aan zwerfvuil, maar dat doet niks af aan deze logica.
• De buurt wordt zelfs leuker! In elk geval tijdens mijn ommetje. De buschauffeur die enthousiast ‘Dag!’ zwaait. De dame bij de bushalte die een praatje begint. Het schoolmeisje dat ‘Meneer, meneer!’ roept en vraagt of ze haar blikje in mijn vuilniszak mag gooien. De ouders bij het zwembad van hun kinderen die ‘Goedemorgen!’ naar mij roepen en vervolgens samen aan de praat raken. De hardlopers die opkijken en hun duim omhoogsteken. En toen die chauffeur van dat taxibusje. Zo-even stond hij nog met zijn collega te mopperen op de troep op straat. Nu had hij hoogstpersoonlijk dat zwarte pakketje van onder zijn busje in mijn vuilniszak gegooid. Het was goor, absoluut. Maar samen bulderden we van het lachen.

Ook adoptant worden van een vuilcontainer in Amsterdam? Klik hier.
Ook ommetjes lopen? Download hier de app.