Bij het overlijden van Tim Keller vorige week gingen mijn gedachten als eerste naar mijn 1999-studiereis, waarin het bezoek aan Tim en Kathy Keller thuis en aan hun Redeemer-gemeente in New York het hoogtepunt was. ‘Naar binnen en naar buiten’, schreef ik als verslag van deze reis. Bij velen in Nederland werd deze boodschap hartelijk ontvangen.
Op de voorkant van dit verslag prijkte een foto van het gebouw van de New Song Community Church in Harlem, een van de armste delen van New York. New Song was een van eerste dochters van Redeemer, die toen zelf pas tien jaar historie had. Het gebouw kreeg een café-restaurant, een kerkzaal, een kerkelijk bureau en appartementen – met als missie: het goede voor deze buurt.
Deze manier van kerkelijk pionieren met het goede voor de buurt als doelstelling is in de afgelopen twee decennia gemeengoed geworden, maar in die tijd waren dit onvoorstelbare gedachten! Flabbergasted was ik, maar ook overtuigd en enthousiast. Dit gedachtegoed, deze overtuigingen, deze praktijk, dat zou wat mij betreft de toekomst worden.
Bij het overlijden van Keller gingen mijn gedachten ook naar een weekopening dit voorjaar bij Dorcas, een organisatie voor noodhulp en ontwikkelingssamenwerking. Ik koos ervoor de toespraak van Tim Keller over Jesaja 58 te laten zien: The Startling Importance of Justice. Ik denk dat deze toespraak van de honderden die ik heb gehoord mij het meeste heeft beïnvloed.
Daarmee kom ik op de kern van wat Tim Keller mij heeft geleerd: de komst van Gods koninkrijk is goed nieuws voor heel deze wereld, in het bijzonder voor mensen in nood. Daar kun je op heel veel manieren aan bijdragen. Mijzelf bracht het tot op heden in het veld van gemeentestichting in steden en in het werk van noodhulp en ontwikkelingssamenwerking.
“Thank you for showing us, through scripture, how God loves cities so we would love and serve cities. (…) Thank you for investing in leaders who are now loving their cities, sharing the gospel with their neighbors, and training more leaders to carry on the work.” Zo verwoordde de mondiale City to City family gisteren hun dank aan Keller. Daar stem ik hartelijk mee in.
Zelf ontmoette ik Tim voor het laatst in 2011, op een conferentie van City to City Europe in Berlijn (foto). Na zijn overlijden wordt zijn werk voorgezet, het is absoluut niet van hem afhankelijk. Sowieso niet, daarvoor is de kracht van de Geest veel te groot. Maar ik steun zeer wat de City to City family tenslotte nog schrijft: “Thank you, Tim. We’ll see you soon.”
Ben je daarover bezorgd, of zelfs gefrustreerd? Komt jullie missie mogelijk in gevaar, terwijl je juist méér van die missie wilt bereiken? Of heb je tijdelijk iemand nodig om stagnatie te voorkomen? Om daarentegen vaart te maken?
Ik help maatschappelijke organisaties van stagnatie naar bloei. Medewerkers, betrokkenen en deelnemers komen erin mee. Samen verkennen we de weg; we stellen bij en zetten door. Gestaag zien we resultaat. Enthousiaste supporters en samenwerkingspartners. Respect in de sector, nieuwe financieringen. Deelnemers en cliënten met wie het beter gaat. Meer impact. Van stagnatie naar bloei.