‘Meneer, het spijt me. Echt jammer voor u dat uw bestelling nu pas dinsdag komt. Het enige dat ik kan doen, is u een bon aanbieden waarmee u een tientje korting krijgt bij uw volgende bestelling.’

Altijd had ik een eenvoudige boormachine, waar ik mij mee kon redden. Tot op zekere hoogte althans. Mijn vrouw en kinderen weten wat zich schuilhield achter schilderijen in de woningen waar wij hebben gewoond: nepgaten. Dat zijn gaten waar mijn boormachine onvoldoende ver het beton in kwam, of plekken waar hij per ongeluk uitschoot. Soms zaten er wel drie nepgaten naast een echt gat. Maar nu wonen we in een mooie nieuwe woning met strakke muren, waar weinig kans is op uitschieten. Denk ik maar. Maar waar de muren wel bikkelhard zijn. Dus kwam ik deze week met mijn eenvoudige boormachine niet verder dan muizengaatjes van een centimeter diep en had ik anderen nodig om er echte gaten van te maken. Helemaal klaar was ik ermee. Niet met die anderen, wel met mijn zelfgecreëerde reputatie dat echte gaten boren te moeilijk voor mij was. Kom toch op man, je bent bijna vijftig, dan moet je toch een normaal gat in een muur kunnen boren?

Advies gevraagd aan mijn broers. Die kunnen allemaal goed gaten boren. Een pneumatische boorhamer moest het worden. Goeie aanbieding gezien bij een webshop, inclusief SDS-boortjes (weer wat geleerd), en dat alles in een nette koffer. Vrijdagavond gauw besteld, meteen reactie via de mail dat de bestelling ‘s zaterdags zou worden bezorgd. Zin had ik erin. Mooi effe aan het einde van de middag gaatjes boren. Lampjes ophangen. Vrouw blij, ik trots. Zoiets. Krijg ik op zaterdagochtend een mail van de financiële afdeling van die webshop: of ik het geld wilde overmaken. Maar dat had ik de vorige avond al gedaan via iDeal! Dus bellen met de klantenservice. Aardige mevrouw aan de lijn. Zij ontdekte al snel wat er mis was gegaan. Het geld was wel overgemaakt, maar het was niet binnengekomen bij de financiële administratie. Bug in het systeem. Kon ze niet verhelpen in het weekend. En nee, mijn boormachine werd dus niet verzonden. Dat zou dan wel dinsdag worden, op zijn vroegst. Balen.

‘Meneer, het spijt me. Echt jammer voor u dat uw bestelling nu pas dinsdag komt. Het enige dat ik kan doen, is u een bon aanbieden waarmee u een tientje korting krijgt bij uw volgende bestelling.’

‘Kunt u dat niet meteen regelen voor deze bestelling?’, vroeg ik. Dat ging helaas niet. Dus legde ik mij neer bij een boorloos weekend. Zat mij er ondertussen wel over te verbazen hoe ik er klaarblijkelijk aan gehecht ben geraakt dat dergelijke bestellingen foutloos worden verwerkt en per kerende post worden bezorgd. Nog maar een paar jaar geleden was ik al heel blij geweest als ik zo’n pakketje een week na de bestelling had ontvangen. Een mens went snel. Maar nadat we het gesprek hadden afgerond, besefte ik dat ik toch nog baalde. En dat ik er eigenlijk ook wel klaar mee was. Dus besloot ik mijn bestelling te annuleren. Zo gedacht, zo gedaan. ‘Maar dan kan ik nu gewoon opnieuw bestellen, en meteen die kortingsbon gebruiken!’, bedacht ik toen. Zo gedacht, zo gedaan. Aanklikken, naar het winkelmandje, kortingscode intoetsen, afrekenen met iDeal, bevestiging in de mailbox. ‘Gefeliciteerd met uw bestelling. Maandag komen we de boorhamer bij u bezorgen.’ Maandag! Dat is een dag eerder dan mijn vertraagde bestelling. Met een tientje korting.

Ik betrapte mij op een gevoel van gerechtigheid. Dat is natuurlijk pas volmaakt wanneer ik de eerste iDealbetaling netjes teruggestort heb gekregen. En, eerlijk is eerlijk, als ik als een volwassen vent in staat ben normale gaten te maken in plaats van nepgaten. Want daar ben ik nog het meeste klaar mee.