“Stoppen was een verschrikking. Je verliest alles. Je wilt niet falen.” Aan het woord is een gemeentestichter die samen met zijn vrouw in 2008 een kerkplant startte. “Na twee, drie jaar waren er ongeveer veertig mensen in de gemeenschap en het ging goed. Maar toen ging het mis. Twee oudere stabiele leden konden wegens ziekte niet blijven, mijn vrouw kreeg een postnatale depressie en onze financiële situatie was heel moeilijk. We kregen een tijdje verlof, maar waren daarna nog steeds uitgeput. In 2012 besloten we te stoppen. Nu doe ik ander werk. Stoppen was een verschrikking. Je verliest alles. Je wilt niet falen.”
Een eerlijk ervaringsverhaal. Maar in de beweging van gemeentestichting in Nederland en de rest van West-Europa staat dit verhaal niet op zichzelf. Er zijn heel wat van zulke verhalen! In de afgelopen jaren is de genoemde beweging snel gegroeid en vlot groot geworden. Nu is het zaak niet alleen naar uitbreiding van de beweging te kijken, maar ook naar de stevigheid ervan. Daar hoort bij: het omgaan met crises.
Het onderzoek ‘Hoop in crises’ gaat over veerkracht onder gemeentestichters. Hoe ervaren zij crises? Waar liggen voornaamste oorzaken? Hoe vinden zij hoop, waardoor ze veerkrachtig kunnen blijven? De resultaten van het onderzoek zijn gebaseerd op 35 interviews en 2 expertmeetings met Amsterdamse en andere West-Europese gemeentestichters.
Vertrouwen blijkt het belangrijkste te zijn om veerkrachtig en hoopvol te blijven in spannende tijden. Dit vertrouwen lost de crisiservaringen niet op. Maar dat kan ook helemaal niet. Crises zijn er eenvoudig in het leven. Het is maar beter ze te omarmen. Vertrouwen creëert dan ademruimte. “Nodig zijn gemeenschappen waarin geleefd wordt uit Gods genade en hoop, en waarin er eerlijkheid is over schaamte, eenzaamheid en falen.”
Als gemeenschappen zo functioneren, stopt het verhaal niet. Ook het verhaal van de gemeentestichter uit de eerste alinea van deze blog stopte niet. Hij zegt: “Door alle pijn heen, vond ik de afgelopen jaren toch het vertrouwen in God terug. Ik vertrouw hem nu als persoon, ook al begrijp ik hem niet.”
Verder lezen? Het Nederlands Dagblad en het Reformatorisch Dagblad schreven erover. Uitgenodigd om het hele onderzoeksrapport te ontvangen door contact met mij op te nemen.
Ben je daarover bezorgd, of zelfs gefrustreerd? Komt jullie missie mogelijk in gevaar, terwijl je juist méér van die missie wilt bereiken? Of heb je tijdelijk iemand nodig om stagnatie te voorkomen? Om daarentegen vaart te maken?
Ik help maatschappelijke organisaties van stagnatie naar bloei. Medewerkers, betrokkenen en deelnemers komen erin mee. Samen verkennen we de weg; we stellen bij en zetten door. Gestaag zien we resultaat. Enthousiaste supporters en samenwerkingspartners. Respect in de sector, nieuwe financieringen. Deelnemers en cliënten met wie het beter gaat. Meer impact. Van stagnatie naar bloei.