De vele takken raapt ze bij elkaar. Een boel bladeren veegt ze erbij. Alles bij elkaar wordt het een formidabel pakket. Een paar touwen legt ze eromheen. Met een kussentje in het midden maakt ze het af. Vervolgens krijgt ze het voor elkaar om het hele pakket op haar rug te hijsen. Kromgebogen onder de 80 kilo loopt ze ermee naar beneden. Van boven op de berg waar zij, samen met andere vrouwen, bomen stript en kapt. Naar de stad, waar zij haar pakket verkoopt. Voor een eurootje of één, twee. Heel misschien zelfs drie.

Dit tafereel vindt plaats in Addis Abeba, hoofdstad van Ethiopië. Hier wonen 3,3 miljoen mensen. Ik spreek Fikru Tarekegn, landendirecteur van Dorcas Ethiopië. ‘Ethiopië is het enige Afrikaanse land dat nooit gekoloniseerd is geweest,’ vertelt hij trots. ‘We hebben ongeveer 80 talen in ons land, omdat er zo’n 80 Ethiopische stammen zijn.’ Dorcas Ethiopië richt zich op de allerarmsten in het land, waaronder de zogeheten takkendraagsters.

We hadden al over hen gehoord, maar nu zien we hen lopen. Jonge vrouwen, sommigen met kind. Ook oudere vrouwen. Ze zijn ongeveer tien uur per dag in de weer met de takken. Geregeld worden er takkendraagsters verkracht. Thuis vertellen ze dat niet altijd. Sommigen worden zwanger en plegen abortus. Fysiek zijn de vrouwen er slecht aan toe. We weten van rug- en borstklachten, botfracturen en miskramen. Toen we erover hoorden, wisten we dat het erg was. Maar pas als we hen zien lopen, voelen we hóé erg. Wij voelen onrecht. Wij voelen pijn. Wij houden het niet droog.

Met ‘wij’ bedoel ik drie Nederlandse Dorcas-vrijwilligers en ikzelf. Twee van de drie vrijwilligers zijn fashion designers met een meeslepende visie op high end fashion, in het bijzonder voor jonge moeders. De derde vrijwilliger is al decennialang een succesvol ondernemer. Ik vertegenwoordig Dorcas. Samen zijn we in Ethiopië voor onderzoek. De afgelopen drie jaar hebben een paar honderd takkendraagsters via Dorcas Ethiopië een beroep geleerd. De meesten hebben leren spinnen en werken nu in de kledingindustrie. Maar we willen een stap verder met hen gaan.

Wat als getalenteerde vrouwen met een aangrijpend verhaal een onderscheidend Ethiopisch product kunnen ontwerpen van topkwaliteit? Wat als wij dit product op de Nederlandse markt kunnen verkopen voor een mooie prijs? Wat als wij hun verhalen bij de verkoop kunnen delen en zo kunnen getuigen van de blijvende verandering in de levens van de allerarmsten? Ik heb zin om deze win-winsituatie werkelijkheid te laten worden!

Dit blog is een voorbeeld van hoe hulp- en ontwikkelingsorganisatie Dorcas een beweging is van mensen in Nederland die willen bijdragen aan een betere wereld. Samen komen wij in actie voor de allerarmsten. Ieder op een manier die bij hem of haar past. Doe je ook mee?