“Ik denk dat ik in mijn eentje nog wel langer in die bus zou wonen, maar met die twee kindjes was dat echt niet te doen. ‘k Heb ook zin om te settelen, na dit jaar van zoveel onrust en onzekerheid, om weer gewoon echt te wortelen op een plek. Ik hoop dat dat… rust gaat brengen voor ons.”

Begin september mocht ik aanwezig zijn bij de première van de korte documentaire ‘Gaya was hier’, over een jonge moeder die samen met haar twee kinderen op zoek is naar een plek in Amsterdam om te wonen. Van de ene tijdelijke plek gaan ze naar de andere tijdelijke plek, en naar nog weer een andere tijdelijke plek.

De film is geregisseerd en geproduceerd door Finn Szumlas. Ik ken Finn al vele jaren. Hij maakte meerdere artistieke korte films en werkt momenteel aan zijn eerste lange speelfilm. ‘Gaya was hier’ duurt 13 minuten.

De woningnood in Amsterdam ken ik. Uit het nieuws, althans, en uit verhalen. Maar nu was daar Gaya met haar twee kinderen op grootdoek. En na afloop live in gesprek met Finn. Finn had ook geen woning voor hen, slechts een film. Hoe Gaya zich voelde die avond? Dit was haar antwoord: ‘Ik voel mij gezien. Ik voel mij heel erg gezien.’

Ik was ontroerd. Thuis-zijn is voor mij persoonlijk een plek van bescherming en verbondenheid. Waar ik gezien word, heel erg gezien. Dáár voelde Gaya zich dus die avond: ‘thuis’. Knap van Finn om zoiets moois te produceren. Moedig van Gaya om het verhaal van haar en haar kinderen te laten verbeelden.

Trailer van de film vind je hier.
Website van Finn Szumlas vind je hier.